در ۱۳۵۳ رضا مافی نمایشگاهی از کارهایش را در گالری سیحون به تماشا گذاشت که درباره آن (روزنامه اطلاعات، ۲۳ آذر ۱۳۵۳) نوشت:
بازگشت به ریشه‌های هنر ملی اگر هوشیارانه باشد و ساختگی نباشد، نه تنها به معنای تکرار گذشته نیست، بلکه بازگشت به تمام آن چیزهایی است که نسل‌های پی در پی بر آن مهر تأیید زدهاند. همان گونه که نفی ذوق مردم و نفی گذشته دلیلی بر روشنفکری و نبوغ نمی‌تواند باشد، روی آوردن به سلیقه مشترک توده همواره عوام‌فریبی نام ندارد. هنرمند می‌تواند جای پای خود را در ذوق عمومی استوار کند و با ریشه گرفتن از مردم و فرهنگ عامه، گامی از آنچه دیگران رفته‌اند، فراتر رود و یا حرفی بر آن حرف‌ها و نغمه‌ای نو بر آن موسیقی بیافزاید؛ اما درک درست میراث هنری غالباً آسان نیست و حرکت هنرمند از پس دانایی و دریافتش از گذشته، گاهی به اکنون تمام می‌شود و به آینده راه نمی‌یابد. اگر نفی مردم و فرهنگ آنها تنها وقاحت میخواهد و بس، دیدن و دریافتن و فهم آنچه توده میخواهد و می‌جوید آسان نیست و سرچشمه گمراهی ها همین‌جاست. پیش از ظهر پنج شنبه را به دیدار از دو نمایشگاه نقاشی رضا مافی و پرویز تناولی سرکرد این دو هنرمند موهبت آن را داشته‌اند که سال‌های بسیاری را با هنرهای قدیمی دمساز باشند و در آن کندوکاو کنند و هریک از آنها در نخستین گام‌ها، رفتاری صادقانه و مطمئن داشته‌اند.
رضا مافی از خوشنویسی صرف آغاز کرد، جذبه خط نستعلیق او را به نقاشی کشاند. خمره‌های متفاوت او در پی یکدیگر و به شیوهای تکامل یابنده بود. در نمایشگاه‌ش در گالری سیحون، رضا مافی بر اوج تجربه‌هایش ایستاده است: از خوشنویسی به نقاشی رسیده است. تابلوهای او نقاشی‌هایی است که از خط نیز بهره‌برده است. در آثار تازه‌اش، مافی یک نقاش امروزی است: پیشرو و آگاه، ترکیب آثارش متنوع و هوشیارانه است. در یک تابلو، او ترکیبی اریب از رنگ قهوه‌ای ساخته است. انگار از تکه ابری باران بارد و قطرات باران حرفهای نستعلیق است، اما درمجموع از دور که بنگری، ترکیب تابلو از حرکت رنگ، سایه‌روشن حروف، با حرکت سریع قلم، ساخته شده‌است، اکنون یک مجموعه دیدنی است نه قد الف و قوس قاف و شکل لام. در اثری دیگر شرابه‌های حروف بر سطح تابلو می‌لغزد و رویه‌های گوناگون پدید می‌آورد. انگار واژه‌ها در هم بافته شده است. رنگ‌ها در آثار مافی کم شده، متن غالب تابلوها قهوه‌ای و زعفرانی رنگ است. این ترکیب سیلوار حروف است که گاهی قوس‌وار و پر از انحنا و زمانی تیز و تند و راست و گاهی درهم‌وبرهم شکل اصلی تابلو را با یک یا دو رنگ ساده می‌سازد. حالت سیاه‌مشق در کارهای مافی بیشتر شده و از رنگ‌ها و نیم‌رنگ‌ها که در برخورد حروف با یکدیگر حاصل می‌شود، بافت اصلی تابلو به وجود می‌آید. توجه مافی به متن بیشتر از پیش شده و در کارهایش از حواشی تزئینی کاسته است. اگرچه هنوز مرغ‌های بسمل او را می‌بینم و خطی شکسته و زیبا را؛ اما در این نمایشگاه، مافی همان اندازه از خط نگاری زیبایش برای ساختن یک اثر نقاشی استفاده کرده که زنده‌رودی از خط زشتش برای تابلوهای زیبایش.
