محمدحسین در اواخر نیمۀ اول سدۀ سیزدهم هجری / نیمۀ اول سدۀ نوزدهم میلادی در شیراز چشم به جهان گشود.پدرش حاج محمدحسن شیرازی و مادرش دختر حاجی میرزا محمد تاجر شیرازی بود.بنا به نوشتۀ خود در ایام جوانی پس از اینکه خطش سروسامانی یافته به تهران آمده است و توسط یکی از خاصان دربار به حضور ناصرالدین شاه رسیده است و صفحه هایی از مثنوی مولوی را که در حال کتابت بوده به شاه عرضه داشته است. شاه نیز از هنر وی تمجید و او را به تکمیل آن کتابت مأمور می کند. این اتفاق در سال ۱۲۷۸ ق. روی می دهد و محمدحسین از همین سال ملقّب به «کاتب السلطان» می گردد.
آثار برجای مانده از او نشان می دهد که علاقۀ وافری به کتابت دارد و چندان به قطعه نویسی نپرداخته است. آثار وی میان سالهای ۱۲۷۰ تا ۱۳۱۶ ق. خلق شده است.
از استادان و شاگردان وی اطلاعی در دست نیست و ظاهراً بیشتر به تعلیم شاهزادگان و درباریان پرداخته است.
وی را باید در شمار صاحب سبک ترین کاتبان نستعلیق بشمار آورد که در ضمن کتابت آثار فراوان، بسیار دقیق و پاکیزه اجرا شده است. از تاریخ درگذشت و مدفن وی اطلاعی در دست نیست اما یقین تا سال ۱۳۱۶ ق. که نسخه ای از تاریخ سلطان محمود را کتابت کرده، زنده بوده است.
