عبدالصمد صمدي متولد سال 1327 در تهران است.
پدرش تحصیلات حوزوی عالی داشت و خوشنویس بود و او هم به همین رشته گرایش پیدا کرد. او بعد از اتمام خدمت سربازی در موسسه استاندارد مشغول به خدمت شد اما در سال ۱۳۵۳ از کار دولتی استعفا داد و تمام وقت به خوشنویسی پرداخت.
وی نستعليق را در محضر مرحوم ميرزاحسن زرين خط فرا گرفت.
صمدي به علت داشتن خانواده اي مذهبي و گرايش پدر به خط نسخ (قرآني)، به مشق نظري بزرگان خوشنويسي پرداخت و با استعداد فراوان و بي نظيري که داشت، توانست به طور خودآموخته در خطوط محقق (شيوه بايسنقري)، رقاع، رقعه به ويژه نسخ (شيوه نيريزي) وثلث سرآمد خوشنويسان دوران شود.
این چهره ماندگار هنر خوشنویسی، بيشتر عمر خود را صرف تعليم هنرجوياني که خود از استادان روزگارهستند، نمود.
از آثار وي مي توان به: فرحه القلوب، به خط نستعليق و نسخ/ بيا اينگونه باشيم، خطبه حضرت زينب سلام الله عليها/ نهج البلاغه/ پيام غدير با خط ترجمه عباس اخوين/ دعاي کميل با خط ترجمه غلام حسين اميرخاني/ خطبه مالک اشتر با خط ترجمه کيخسرو خروش/ سنگ مرقد ميرزا احمد نيريزي/ کتيبه مسجد لندن وقطعات فراواني شامل احاديث و روايات اشاره کرد.
